oudjaar

…en toen was het verdorie alwéér oudjaar.
Hebben we het dan toch nog voor elkaar!
De carbidbussen knallen met geweld om ons heen.
Je voelt de donder dreunen tot in je grote teen.
Een licht oorlogsgevoel valt niet te ontkennen.
Elk jaar steeds opnieuw weer even wennen.
‘t-is dat ik niet eens weet hoe oorlog voelt
het leven heeft ’t best goed met mij bedoeld.
Zelfs een meldpunt vuurwerk dat er voor waakt
Dat u het gooien van uw bommetjes tijdig staakt.
Boemmmmm daar gaat weer een melkflesdop.
Tijd dat ik de schuilkelder maar weer ‘ns uitsop.
Eerst nog even een extra voorraad oliebollen bakken
voordat we met z’n allen diep in de champagne zakken.
Bommen voor de lol. Maar daar schieten ze echt…
en geen mens die met oudjaar daar wat van zegt.
Wat kunnen we er hier aan doen dus laat ze maar.
Ach kindertjes in Syrië, ook gelukkig nieuwjaar…