Hij slaapt

Ik hoor een kind krijsen buiten.
Buurmeisje van bijna twee heeft er geen lol in vandaag.
Het raam staat open. Ik laat het maar zo.
Dichtdoen zou de rust enkel écht verstoren.
Hij slaapt.

Guus Meeuwis krakeelt op de achtergrond:
‘Het komt door jou, het komt gewoon door jou.
Je hart zit heel dicht bij mij. Je hart zit heel diep in mij‘
Ik zing de waarheid zachtjes mee. Hij hoort het niet.
Hij slaapt diep.

De thermosfles met thee kraakt een beetje.
Ik zou de dop wat losser kunnen draaien…
En ook wat zachter proberen te typen.
Maar het hoeft niet. Van wakker worden geen sprake.
Hij slaapt heel vast.

Ik kijk steels om het hoekje naar mijn belegen bed.
Eindelijk hier. Zo fijn dichtbij als hij is.
En toch zo ontzettend ver weg, in ’t rustend hoofd.
Zal ik gaan koken? Dat maakt vast té veel lawaai.
Hij slaapt nog. Zo mooi.