Dan heeft u vast ook meer. Er moet mij namelijk iets van ’t hart. Daar heb ik wel vaker last van. Meestal ga ik dan in de tuin wroeten om datgene wat mij op ’t hart ligt tussen de naaktslakken te pleuren en doormidden te knippen, maar in gevallen als deze is mijn mededelingsdrang te groot. En het is nu te donker buiten, dat ook.
Ik ben de laatste tijd duidelijk minder op twitter & co te vinden. OK, op facebook hang ik nog wel wat meer rond want dat is toch echt veel leuker en persoonlijker maar op twitter voel ik me op dit moment een beetje een stropbungelaar. Je hangt er maar een beetje te hangen en als je iets teveel spartelt, krijg je het vanzelf spaans benauwd.
Dat valt nog te handelen. Wat ik niet kan handelen is als mensen elkaar afmaken (lees: afzeiken en blocken) op basis van wat gekletsklooi van anderen die ze verder ook niet echt kennen maar natuurlijk wel gelijk geloven. De eerste de beste die aardig doet en zegt dat jantje van om de hoek een flierefluitende flikflooier is die over miep van de tabakszaak zei dat ze met japie met de lange lul naar bed is geweest, wordt geloofd. Als je maar de eerste bent, ben je geloofwaardig. Zo lijkt ’t althans. En als ’t niet interessant genoeg is, wordt er zonder omhaal nog wat smeuïgs bij verzonnen.
Waarom kunnen we elkaar niet gewoon met rust laten? En dat wat er verteld wordt, eerst ‘ns goed inprikken met een vork om te kijken of ’t ook echt gaar is? Even met ’t oor luisteren of de boel ook écht klopt? Of je er gewoon niet druk om maken omdat je weet van wie ’t komt (of juist omdat je NIET weet van wie het komt door het feit dat je diegene niet eens daadwerkelijk kent?). Virtueel leven en virtueel laten leven… Wat je in real life doet zal me worst wezen, daar merk ik niks van. Maar dat elkaar voodoo-en in mijn TL, daar word ik zo drietig van hè…
Moeilijk doen, vind ik dat.
Geloof toch niet altijd gelijk alles!!
De één roddelt over de ander en die ander roddelt vervolgens nog harder over de één.
Manmanman wat een speeltuin vol wippen.
Ik ga schommelen.
Veel leuker.
LouTerLou, I'm telling you 
Mag ik duwen dan?
LikeLike
of pompen, haaahahahah (spelen we met water ipv vuur) XXX
LikeLike
Hele dikke like!!!! Mooi gesproken en ik ben het er hardgrondig mee eens! Chapeau!
LikeLike
thanks dear cat. Maar ’t was een pure uiting van frustratie. Ik vind ’t zo verdrietig en triest om te zien hoe mensen die elkaar voorheen mochten en die ik zelf ook meer dan aardig vind, elkaar zomaar ineens de rug toekeren op basis van bepaalde dingen die een derde beweert. Ik snap dat niet. Ik snap niet dat men niet eerst eens een keer nadenkt over van wie ’t komt en of ’t echt zo is. En dan ben ik gelijk weer weg, heb de buik er al weer vol van. Nou ja, dat dus… X voor jou.
LikeLike
Niet eens met reden, maar ook minder te vinden op Twitter… weet niet waarom.
LikeLike
oh dit was voor mij ook niet de reden hoor, maar ik heb momenteel gewoon echt geen tijd om de hele dag aan twitter te zuigen. En de irritatiefactor is momenteel ook errug hoog :-S Ik mis wel sommige mensen… :’-( maar ach, dat komt wel weer…
LikeLike
Dit soort reden heb ik gelukkig ook niet – maar Twitter *kan* een hoop tijd kosten. En op dit moment maak ik er gewoon weinig tijd voor. Ach, komt wel weer idd…
LikeLike
Amen zegt. En ik ben het helemaal met u eens. Nu bijna 3 jaar ‘op twitter’ en daardoor een bijzondere groep volgers/volgenden erbij gekregen. Waar ik weer een kleiner groepje van regelmatig online spreek en weer een kleiner groepje ook in het echt heb leren kennen. En het is leuk. Maar… Ook ik merk soms meer haat en nijd onderling. En mensen die aangeven dat ik ‘die ene’ beter niet kan volgen. Of mij zelfs ontvolgen omdat ik ‘die ene’ volg. En dat is jammer. Niemand is perfect, leven en laten leven. Bekende uitspraken maar ze zijn wel waar. En nee, ook ik ben het niet met iedereen eens (en iedereen ook zeker niet met mij) maar dan lees je toch gewoon over wat dingen heen of hebt het er gewoon over. Is dat nu zo moeilijk? Blijkbaar wel…
LikeLike
Huh… 21:05, 23:05 toch…?
LikeLike
geen idee, soms doet de tijd raar op WP… amerikaanse hickup ofzo… niet zo belangrijk 😉 XX
LikeLike
Ja… dat dus. Er zijn mensen die ik heel erg leukliefaardig vind en die weer anderen leukliefaardig vinden, die IK weer helemaal niet te pruimen vind. Maar jee, da’s hun keus. Ik heb vandaag een hoop gepeupel geUNblocked. Puur om die reden: leven en laten leven. Ik volg ze niet hoor, maar ze mogen mij lezen, het zal me echt om ’t even wezen. Ik doe niet aan slotjes en ik block enkel nog tweeps als ik ze even absoluut niet meer wil zien/horen/merken. Jammer hè, dat ’t allemaal toch zo moeilijk schijnt te zijn…De mens is een raar wezen. Mij incluis.
LikeLike
Ik heb het eens een maandje of 2 uitgeprobeerd en vond er geen reet aan. Ik heb gene rare afzeikende dingen gezien, werd alleen ontzettend flauw van die nutteloze info die erop gezet werd. Niet mijn kopje thee. “ik wacht op de bus. Het regent.” En weet je wat ik het ergste vind? Het taalgebruik > #rondedansje doet. Kan er niks mee.
LikeLike
ach nee, zo zie ik dat toch niet… twitter is een grote chatbox, niets meer dan dat. Maar ik heb wel een heel aantal echt goede vrienden/vriendinnen via twitter mogrn leren kennen die inmiddels al lang en breed “real life” geworden zijn. En die nietszeggende statustweets tussendoor, daar lees ik overheen. Ik heb er echt wel mijn lol mee. En samen met facebook is ’t mijn dagelijkse draad met Nederland… ik heb erg veel lol beleefd met twitter en ik vind ook dat je erin moet ‘groeien’- in het begin is er inderdaad geen reet aan omdat je niemand kent. Ik heb een jaar een account gehad zonder er iets mee te doen. Nu ken ik inmiddels toch heel veel mensen (ook door meetings etc.) en het heeft – voor mij – toch echt wel een toegevoegde waarde. Alleen dit geroddel en gebackstab, dáár kan ik nix mee. Maar dat zal wel inherent aan de factor mens in t geheel zijn…
LikeLike
Die mensen hebben niets beters te doen. Echt.
Ik heb ook een tijdje getwitterd en deel de mening van Zuster Klivia. Daarnaast was ik er de godgandse dag mee bezig. Dat ging mij enorm tegenstaan. Je mist zoveel van het echte leven. Het leven om je heen. Voor je het weet kijk je op van je tijdlijn en is je kind ineens geen kind meer…of zoiets.
LikeLike
Dat heb ik gelukkig niet (meer). Er is wel een tijd geweest dat ik er teveel mee bezig was idd.. *schaam* nu ben ik er dagenlang niet, kijk ‘savonds even om de hoek. En dan zie ik dit geemmer en denk “ok…. Tot een ander keertje dan maar weer…”.
LikeLike
Twitteren… er valt wat voor te zeggen. Ik heb het een goed jaar gedaan en ben er dan mee gestopt… geen meerwaarde. Facebook… idem dito.
Een recht voor de raap blogstukje – I like it, vooral de laatste drie zinnen… echt super!!!
LikeLike
Het meest frustrerende vind ik nog dat het soms mensen zijn die je gewoon veel hoger had ingeschat! Dat ik bij mezelf denk.. geloof JIJ die bullshit en doe je er nog aan mee ook??? Bahbahbah! Laat mij maar lekker helemaal alleen op de wipkip zitten dan in jouw speeltuin! Hihi.. xxx
LikeLike
Wel jammer inderdaad dat mensen het te serieus nemen. Maar goed, het is mensen eigen. Het gebeurt irl, het gebeurt digitaal, direct en indirect. Ogen sluiten voor hetgeen je niet hoort te raken is het verstandigst. XX
LikeLike
Ik schommel met je mee lief en geef je ook nog even een dikke knuffel nu! ((((((((((LOU)))))))) XXXXXXXX
LikeLike
Twiiter, ik vind er niets aan. Facebook daarentegen gebruik ik wel. Daar zit ook het meredeel van mijn vrieden en familie op. Ik post alleen maar iets als ik het de moeite waard vind of als ik weet dat het mijn lezers zou kunen interesseren. Voor mij is het de ideale manier om ex-kolegas en verre kenissen niet helemaal uit het oog te verliezen. En ik ben heel voorzichtig met reacties.
LikeLike